Kırmızı süperdev "VY Canis Majoris", Samanyolu'ndaki en büyük yıldızlardan biridir ve güneşten yaklaşık 3 milyar kat daha büyüktür. Güneşin yerine BY Canis Majoris olsaydı, Merkür'ü, Venüs'ü, Dünyayı, Mars'ı, Jüpiter'i ve hatta Satürn'ü bile yutardı.
Evrendeki en eski ve dolayısıyla ilk kimyasal bileşik Helyum Hidrit İyonu (HeH+) ‘dur. İlk olarak ortaya çıkmasının sebebi; Evrenin oluşmasından kısa bir süre sonra, evren neredeyse tamamen hidrojen ve helyumdan oluşuyordu. Onun için bir kimyasal birleşik olacaksa bunun hidrojen ve helyumdan olması doğaldı. Zaten bu teori, 1925'te laboratuvarda ispatlanmıştı ve uzayda ilk kez 2019'da Bonn'daki Max Planck Enstitüsü'ndeki araştırmacılar tarafından da tespit edildi.
Bilim insanları, Dünyadaki en nadir görünen olay olan, Xenon-124 e'nin bozulmasını keşfetti. Aslında bu keşif tesadüfen oldu. "Karanlık madde" aranırken, araştırmacılar (radyoaktif ksenon) izotop ksenon-124'ün bozunmasını ölçebildiler. Bu verilerden, izotopun inanılmaz bir yarı ömrü belirlendi: İzotopun yarı ömrü tam 18 trilyon yıl. Karşılaştırma için: evrenimiz yaklaşık 14 milyar yaşında olduğunu belirtelim.
Güneş sistemimizdeki en uzak nesne, "Farout" isimli cüce bir gezegendir. 500 km çapındaki cüce gezegenin özelliği ise pembe renginde olması.
Geleceğin mesleklerinden biri Biyoinformatik’tir. Prensip olarak, DNA zincirleri dijital verilerin depolanması için gayet uygundur. Biyoinformatikçi Yaniv Erlich, "Science" dergisinde, kısa bir videoyu, metnini, görüntüleri ve bir işletim sistemini, DNA'yı oluşturan ve DNA'da depolanan dört nükleobazın bir dizisine atadığı 67.088 bölüme dosya transferini nasıl yaptığını anlattı. Bütün dosyalar, daha sonra dijital ortamda çalıştırıldığında kusursuz işlediği görüldü.
Bir karadeliğin görüntüsündeki turuncu ve kırmızı renkler, kara deliğin kütlesi tarafından neredeyse ışık hızına çıkarılan gaz ve toz kütlelerinden kaynaklanır. Bu onların ısınmasına ve radyasyon yaymasına neden olur. Ortadaki siyah daire, kara deliğin gölgesidir. Bir kara deliğin kendisi, muazzam kütlesi nedeniyle ışığı “yakaladığı” için görülemez. Sadece çevresi bunu açığa çıkarır.
Jüpiter'in uydusu Europa, dünya okyanuslarının toplamının iki katı kadar suya ev sahipliği yapıyor. Galileo sondası sayesinde araştırmacılar, Jüpiter’in uydusunun altında, 100 km derinliğinde okyanus bulunan bir buz tabakasıyla kaplandığını biliyorlar.
Dünyamızdan 10 ışık yılı uzağına devasa bir ayna koyup, bunu bir teleskopla gözlemlerseniz, 20 yıl önceki dünyanın halini o anki zamanda görebilirsiniz.
Ay, her yıl dünyadan yaklaşık 3,8 cm uzaklaşır.
Andromeda Galaksisi , gece gökyüzünde çıplak gözle düzenli olarak görülebilen en uzak nesnedir. Bizden yaklaşık 2,5 milyon ışıkyılı uzaklıktadır.
Eğer, Dünya bir elma kadar küçük olsaydı, atmosferi de bir elma kabuğu kadar kalın olurdu.
Mars gezginine gönderilen Curiosity, gerektiğinde kayaları 7 m'ye kadar uzaktan yok edebilecek ve kayaları analiz etmek için, hedefini hesaplayabilen bir lazere sahiptir. Ayrıca bir özelliği de , Plazma bulutuna sahip olmasıdır. Plazma bulutu, bir teleskopla alınan ışığı farklı dalga boylarına ayırarak, spektrografa ileten ışığı yayar. Belirli bir dalga boyuna sahip ışığın görünümü, belirli elementlerin varlığını gösterir, bu nedenle kaydedilen spektrum, Mars kayalarının kimyasal analizi için kullanılır.
Hollanda'da ESA, Ay’a gidecek astronotlara sürekliliği olan oksijen kaynağı sağlayabilmek için, ay tozundan oksijen çıkarma yöntemini test ediyor. Deney, insanlığı, "Ay’da kolonileşme" yolunda bir adım daha ileri götürebilir. Ay yüzeyindeki regolit (ay tozu),% 45'e kadar oksijenden oluşan bir dizi metal oksitten oluşur. 950 C' de bir eriyik akış elektrolizi vasıtasıyla, sıvı elektrolit elektrokimyasal olarak oksijen ve metallere ayrılabilir. Böylece oksijen tutulur ve astronotlar için oksijen kaynağı olarak kullanılabilinir.
Bir astronot, koruyucu giysisi olmadan 2 dakika sonra uzayda ölür. Önce oksijen yetersizliğinden bayılır ve dış basınç olmadığı için vücudu yaklaşık iki katına kadar şişer. Gözlerdeki ve ağızdaki sıvılar buharlaşacağı içinde gözleri ve ağzı kuruyacaktır.
Asteroitler, kuyruklu yıldızlar ve göktaşları arasındaki fark nedir? Asteroitler ; Gezegenlerden daha küçüktür ve çoğu, güneş etrafındaki Kepler yörüngelerinde bulunur.
Kuyruklu yıldızlar ; Güneşin yakınında uzun, parlak bir gaz ve toz kuyruğu geliştirmeleriyle karakterize edilir. Genellikle güneş sisteminin dış bölgelerinden gelirler ve bu nedenle kısmen su buzu gibi donmuş maddelerden oluşurlar.
Bir göktaşı, bir asteroitten daha küçüktür. Dünya atmosferine girip orada yanabilir, o zaman meteor veya "düşen yıldız" olarak adlandırılır, hatta dünyaya ulaşırsa meteoroid denir.
Albert Einstein'ın teorileri olmadan var olmayacak bazı teknikler:
1. GPS (zaman genişlemesi)
2. Atomik güç
3. Güneş pilleri
4. Lazer teknolojisi
5. TV tüpü
(Foto etkisi) (uyarılmış emisyon) (kütle artışı )vs. teorileri bu alanlarda kullanılmıştır.
Popüler bilimsel haber portalları ve Wikipedia dışında bilimsel bilgileri veya gerçekleri nasıl araştırırsınız?
İşte size bir liste ;
-Ücretsiz İngilizce uzmanlık literatürü şu adreste mevcuttur: www.openstax.org
-Bilimsel belgeler için özel arama motorları vardır.
Google Scholar Microsoft Akademik Arama
base-search.net
www.plos.org www.arxiv.org www.ncbi.nlm.nih.gov
www.plos.org www.arxiv.org www.ncbi.nlm.nih.gov
Apollo astronotları, ay görevlerinden eve 382 kg ay taşı getirdiler. Fakat NASA, araştırmacılara ve devlet başkanlarına o kadar çok taş gönderdi ki, daha sonra bu taşların izlerini kaybettiklerini ve yüzlerce ay örneğinin kayıp olduğunu itiraf etmek etmek zorunda kaldılar.
Şimdiye kadar, dünya dışı yaşamı bulmak için dış gezegenlerin atmosferinde oksijen arayışına odaklanılmıştı. Bilim adamları şimdi hidrojeni de aramayı öneriyorlar, çünkü yeni deneyler bazı bakterilerin bir hidrojen atmosferi altında hayatta kalabildiğini ve büyüyebildiğini gösterdi.
Satürn "halkalı gezegen" olarak bilinir. Fakat, Jüpiter, Uranüs ve Neptün'ün de halkaları vardır. Ancak bunlar net görünmez.
1974'te "Arecibo Mesajı" dünyanın en büyük ikinci radyo teleskopu tarafından uzaya gönderildi. İkili kodla yazılmış sinyali deşifre etmeyi başaran yabancı bir medeniyet, nerede olduğumuzu , görünüşümüzü ve yapımız hakkında bilgileri bu mesajda bulabilecekti. Fakat eleştirmenler, mesajın çok karmaşık olduğunu söylüyor. 150 yıl önceki insanlar bile bu mesajları kendileri anlayamaz ve yorumlayamazdı. Kaldı ki, gökadamızın kendi kendine dönüşü de konum hesabına katılmadı, böylece sinyal hedefini ıskalayabilir. Uzayda bir medeniyet mesajı alsa bile bizi bulamayabilir.
Bu kadar çok yıldız varsa, peki neden gökyüzü geceleri daha parlak değil?
Bu düşünce deneyi "Olbers Paradoksu" olarak bilinir. Cevabı : Evren genişliyor, bu da bazı yıldızlardan gelen ışığın bize asla ulaşmadığı anlamına geliyor. Ek olarak, yıldız ışığının dalga boyu uzayda dolaşırken artar ve bu, onu bizim için görünmez hale getirir.
Konumunuzu www.spotthestation.nasa.gov/ adresinden girin ve ISS'nin (Uluslararası Uzay İstasyonu’nun) sizin olduğunuz yerin üzerinizden ne zaman geçeceğini öğrenin.
ISS (Uluslararası Uzay İstasyonu)’nunda, idrarın, terin ve hatta astronotların soluduğundaki suyun % 88'i yüksek saflıkta içme suyuna dönüştürülür.
Dünya atmosferinin üst katmanları, kuzey ışıkları olmasa bile yeşil parlar. Bu fenomen "hava parlaması" olarak adlandırılır ve oksijen atomlarının güneşin UV ışığı tarafından uyarılmasından kaynaklanır.
1969'da Roger Penrose, gelişmiş bir medeniyetin bir kara delikten nasıl enerji çıkaracağını ve onu kendisi için nasıl kullanabileceğini anlattı. Astronomi’de "Penrose Süreci" olarak bilinen şey işte budur.
İngiliz Richard Garriott her zaman babası gibi bir astronot olmak istiyordu, ancak zayıf görme yeteneği nedeniyle astronotluğa uygunluk onayı alamadı. Bir bilgisayar oyunu şirketi kurdu. Zengin olduktan sonra, 2008'de uzay turisti olarak bir bilet satın aldı ve sonuçta ISS (Uluslararası Uzay İstasyonu)’na yine de uçtu.
Orijinal Einstein belgelerinin bir koleksiyonu Princeton Üniversitesi'nin einsteinpapers.press.princeton.edu/ web sitesinde bulunur. Burada Einstein'dan yaklaşık 30.000 belgeyi ücretsiz indirebilir ve okuyabilirsiniz.
Mars'ta gün batımı mavidir. Çünkü ; Mavi ışık, akşamları yoğun toz nedeniyle Mars atmosferine diğer dalga boylarına göre daha verimli bir şekilde nüfuz ediyor.
Halka şeklinde gezegenlerin olması fiziksel olarak mümkündür. İki kayalık gezegen çarpıştığında, bir halka enkazı bulutu oluşturabilirler.
Araştırmacılar bilgisayarda Venüs atmosferini simüle ettiler, ancak simülasyon Venüs’te bulunan yüksek konsantrasyonlardaki gazın oluşumunu açıklayamadı.
Çeviri :İnanç Kaya
Kaynak :Doktorwissenschaft
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder